Stórkostleg skemmtun...

Var að koma heim í sveitina eftir frábært kvöld í höfuðstaðnum... Fór á jólatónleika Björgvins Halldórssonar... tónleikarnir voru hin mesta skemmtun og margir valinkunnir söngvarar komu fram.... Mér fannst barnakórinn mjög góður og gaman að sjá og heyra hvað þau höfðu gaman af..... Ég er mikill aðdáandi Páls Hjálmtýssonar, hann kom, sá og sigraði í kvöld eins og honum einum er lagið.....Ég fékk miða á tónleikana í afmælisgjöf frá börnunum mínum og hef ég lagt fram ósk þess efnis að það verði fastur liður framvegis að sú gamla fái svona miða í afmælisgjöf......

Takk fyrir mig......

Jólalegt í Laugardalshöll

Flott framtak....

Þetta er með betri hugmyndum sem ég hef heyrt. Ég hefði hiklaust notfært mér þetta tilboð með bros á vör ef þetta hefði verið fyrir hendi þegar börnin mín voru lítil. Hingað til hefur maður farið með lítið notuð spariföt af sér og sínum í fatasöfnun Rauða krossins og er það vel en nú getur maður bætt um betur... Frábært.....

Skiptimarkaður fyrir jólaföt

Ein ég sit og.....

Ég er að læra að njóta þess að vera heima með fótinn í fatla og dunda mér við hitt og þetta.... Er að glugga í skólabækurnar.... það verður víst að gerast því ekki getur maður mætt á fyrirlestra í bænum ..keyri ekki langt með bilaðan kúplingafót..... ég prjóna eins og ég eigi lífið að leysa og það lítur út fyrir að fjölskyldumeðlimir fái eitthvað heimaprjónað í jólapakkanum í ár....

Litla ömmulúsin mín gerir sitt besta til að til að gleðja ömmu sína einfaldlega með því að vera til... svipbrigðin, brosin, hláturinn...og bara allt..... ´gerir sitt til að ofurselja mig þessu barni..... Hún er yndisleg litla ömmulúsin mín...

Ég skellti mér...

.... til læknis í gær.... full eftirvæntingar.... nú myndi draga til tíðinda.... ég var svo sannfærð um að ég væri á leið í vinnu eftir hádegi þennan sama dag að ég tók með mér vinstri skóinn sem ég ætlaði svo að klæðast eftir að gipsið hefði verið klippt burt......

En Adam var ekki lengi í Paradís....og ég ekki heldur..... Læknirinn.... þessi líka fjallmyndarlegi maður.... leit á mig..... eins og naut á nývirki ...og tilkynnti mér hátíðlega að ég væri sko ekkert á leið í vinnu..... nú fengi ég nýtt gips.... svona alvöru gips.... hart...allan hringinn.... svona sem gerir manni alls ekki kleift að hreyfa sig nokkurn skapaðan hlut.... "þetta gips".... sagði hann svo...." skal vera hér á sínum stað..... á þinum fallega fótlegg... næstu tvær vikurnar..... svo tökum við það og setjum annað nýtt í staðinn...."..... " Ertu ekki að grínast í mér......"........ þessi fræga blakæfing er að verða eins og "Never ending story"... ég er sem sagt að horfa á einhverjar fjórar til fimm vikur í þessu eða svipuðu ástandi..... ÞAÐ ERU AÐ KOMA JÓL !!!!!! ég meina húsið þrífur sig ekki sjálft..... kökurnar baka sig ekki sjálfar...... og ég sem ætlaði að gera þetta í alvöru þessi jólin.... baka eins og fjórtán sortir og nokkrar randalínur í dauða tímanum..... Nei ... og aftur nei.... það er ekki í boði.... Bóndinn verður greinilega að gera sér það að góðu að fá heimabakað frá Jóa Fel þessi jólin.... eins og þau síðustu ....og þar áður........... það verður því engin breyting í ár..... ég kem ekki til með að svitna yfir jólaundirbúning.... ekki núna frekar en áður.... ég hef nefnilega verið nokkuð lunkin við að sneiða hjá svoleiðis nokkru..... nú ætla ég að setjast í góðan stól, með góðan stuðning við litla fallega fótlegginn minn og föndra fyrir jólin..... mmmmm er til eitthvað yndislegra.... falleg jólatónlist, gott ilmkerti..... nammi í skál, rauðvín í glasi og rómantísk stemning í sveitinni...."Fátt er svo með öllu illt að eigi boði eitthvað gott....."..

Aðgengi fyrir alla....eða....

Þessa dagana er ég á reynslutíma..... þ.e. ég hoppa um borg og bý á einari..... með dyggri aðstoð tveggja hækja .....Fyrir utan það að fá nú virkilega góða og rauntengda kennslu í uppbyggingu og virkni stoðkerfisins þá upplifi ég mitt nánasta umhverfi á allt annan og nýjan hátt.....Ég hef ávallt borið virðingu fyrir fötluðu fólki, jafnt líkamlegu sem andlegu en sú virðing fer í hæstu hæðir eftir þessa reynslu.....

Vissulega hef ég í starfi mínu sem iðjuþjálfi, horft á umhverfi okkar með augum fagmannsins, þ.e. með það í huga hvernig aðlaga megi umhverfið þannig að  fatlaðir gætu komist leiðar sinnar á sem auðveldasta hátt..og án þess að þurfa að nýta alla þess orku í það eitt að komast á milli staða..... Í námi mínu í Lundi ferðaðist ég oft á tíðum um miðbæ Lundar í hjólastól í þeim tilgangi að fá innsýn í þennan veruleika.....vissulega var það lærdómsríkt en þar sem ég hef að mestu unnið með fólki sem á við andlega fötlun að stríða þá hafa þessir hjólastólarúntar mínir fallið í skuggann fyrir öðru..... og ekkert endilega ómerkilegri hlutum....langt í frá...... 

Þar sem ég þessa dagana þarf að styðjast við hækjur og er illa til þess fallin að vera mikið á ferðinni þá hafa þessar hugsanir skotið upp kollinum aftur.... Hvernig er okkar nánasta umhverfi hannað og með hvaða fólk í huga....??.. Ég þurfti td að heimsækja fasteignasölu um daginn.... mjög flott og góð fasteignasala... sem er hönnuð með það í huga að fatlaðir eigi greiðan og góðan aðgang.... breiðar dyr, engir þröskuldar, salernið hannað með það í huga að manneskja í hjólastól geti auðveldlega athafnað sig þar .... allt til fyrirmyndar..... eða hvað...... til að komast inn á þessa annars ágætu fasteignasölu þarftu að klöngrast upp þrjár tröppur til að komast í lyftuna.....

Annað dæmi.... Verslun á Selfossi.... tvær tröppur til að komast inn.... en þar hefur eigandinn sett upp ramp til að auðvelda aðkomuna, væntanlega fyrir fólk með barnavagna, fólk með göngugrindur og eða fólk í hjólastól ( þó að rampurinn sé náttúrulega alltof brattur til þess arna...en það er önnur saga)... þegar maður er búin að klöngrast upp þennan ágæta ramp.... og ætlar að opna dyrnar þá eru þær níðþungar og með pumpu ..... maður á því í mesta basli við að halda jafnvægi á löppinni sinni með hækjurnar í sitt hvorri hendinni og þarf nú að nota rassinn til að opna hurðina og skakklappast inn...... úff.... ég var alveg kófsveitt og lafmóð þegar ég loksins komst inn við illan leik og ætlaði varla að geta stunið upp erindinu..... og þessi verslun á Selfossi er langt í frá sú eina þar í bæ.... og er ég ekki þar með að segja að Selfoss sé einsdæmi í þessum málum... því fer víðs fjarri ég tek bara þetta dæmi þar sem ég fór í kaupstaðinn um daginn að sinna erindum mínum..... gerði ekki meira þann daginn....

Nú er ég á reynslutíma eins og ég sagði áðan..... ég eigi þann dag sem ég losna við hækjurnar og get gengið aftur eins og ekkert hafi í skorist...... en það eru ekki allir svo heppnir.....

Hér í Einholti...

..... ríkir engin hástemmd gleði í augnablikinu..... ég er ekki að segja að við séum frá af sorg og söknuði..... en samt..... í gærkvöldi dó fimmti og síðasti kettlingurinn... þeir hafa verið að tína tölunni einn eftir annan en það var þrautseigja í þessum síðasta..... Fríða mín... hin unga kettlingamóðir.... gengur nú um íbúðina og virðist vera að leita að einhverju......en ég veit hreinlega ekki hverju..... á meðan hún hafði litlu kisubörnin hjá sér lá hún vissulega hjá þeim.... en hún hafði enga hugmynd um hvaða fyrirbæri þetta voru og því síður hvað hún ætti að gera.... hún var róleg....lá hjá þeim ... þreif sig í gríð og erg en leit ekki við kettlingunum...... Þegar einn kettlingur var eftir dröslaði hún honum á milli staða og lagðist með hann hingað og þangað um íbúðina.....Ekkert hafði hún að gefa honum... enda sýndi hún enga tilburði í þá áttina.....

Þetta er allt saman mjög skrítið...... og nú er ég að hugsa hvort ég eigi að láta taka hana úr sambandi eða hvort hún eigi að fá séns á því að eignast kettlinga seinna meir.....Hvað finnst ykkur ???

kisumamma í afneitun.......Hjálp !!

Ég brá mér í hlutverk ljósmóður í nótt...... Fríða, fallega læðan mín eignaðist fimm yndislega kettlinga..... Eitthvað var þetta ...og er að vefjast fyrir kattaskömminni.... því hún var gjörsamlega áhugalaus um það sem var að gerast og sinnti kettlingunum ekki neitt..... í dag lítur hún ekki á þá og vill ekkert með þá hafa..... ég er búin að reyna að setja þá á spena en allt kemur fyrir ekki.... hún bara vill þá ekki......Ég er búin að ráðfæra mig við eina "kattakonu" en sú hefur staðið í ræktun í mörg ár..... hún segir lítið hægt að gera..... aðeins tvennt í stöðunni ..... annaðhvort að gefa þeim sjálf á tveggja tíma fresti.... eða flýta för þeirra til himnaföðurins.......

Þetta er með því erfiðara sem ég hef lent í og ég skil ekki alveg af hverju svona lagað gerist...... en svona er þetta víst...... Það sem mér finnst líka svo merkilegt í þessu öllu saman er að það virðist ekki vera neitt í spenunum hennar heldur.... hún er ekki þrútin...eins og ekkert sé til staðar......Já vegir náttúrunnar eru.........

En hvað á ég að gera...... eru til einhver önnur ráð en þau sem ég nefndi að framan.....?????  Ég er hálfdesperat.... Hjálp !!!

Íslenskt ... Já takk...

Ég á svo mikið sem fjóra ketti og ég tek þessari frétt fagnandi.......og er viss um að félagar mínir...þessir fjórfættu gera það líka....

Kattamatur úr Súðavík

smá hreyfing ...og hvað svo......

Nú er lag að skvetta hér inn nokkrum línum..... Lífið hjá mér er eitthvað svo einstaklega spennandi þessa dagana að ég má ekkert vera að því að blogga af neinu viti...... ekki að ég hafi bloggað svo mikið gáfulegt um dagana.....og þó.... Ég er óðum að komast inn í mitt nýja starf, en það hefur tekið sinn tíma enda er ég að skipta mér á milli þriggja deilda og þarf því að kynnast bæði sjúklingum og starfsfólki á öllum þessum stöðum.... fyrir manneskju með snert af félagsfælni.... eins og ég virðist stundum þjást af.. þá tekur það ögn lengri tíma en ella...... en semsagt það er  rífandi gangur í vinnunni og alveg þrælskemmtilegt, margbreytileg verkefni ... alltaf eitthvað nýtt á hverjum degi.......

Hér heima hefur allt verið í hers höndum þar sem við, ég og Bóndinn ákváðum að skella upp nýrri eldhúsinnréttingu svona í takt við ástandið í þjóðfélaginu.... innréttingin er komin upp en húsið í sjálfu sér enn í lamasessi ... hér á eftir að mála og græja..... alltaf eitthvað nýtt sem bætist við, við nánari athugun.....

Ég hef undanfarna mánuði verið á svolitlum bömmer yfir þeim aukakílóum sem fylgdu með í kaupunum þegar ég hætti að reykja og ákvað því í gær að taka á honum stóra mínum og skella mér í blak hér í sveitinni...... það var rosalega gaman enda valinkunnur hópur sveitunga sem stundar þessa íþrótt af miklu kappi..... í dag sit ég í sófanum í litla húsinu mínu í sveitasælunni með gifsi upp á miðja kálfa........ Hver segir svo að íþróttir séu góðar fyrir fólk sem er rúmlega fermt..... afrakstur ævintýrsins í gær er semsagt rifin hásin.... en vissulega glatt sinni.......ég þarf því að drattast með þetta gifsi næstu þrjár vikurnar.... og þið getið þá rétt ímyndað ykkur þau aukakíló sem verða búin að taka sér bólfestu á mjöðmunum eftir þann tíma..... I rest my case.....

erill á laugardegi...

Átti svo ansi árans góðan dag í gær...... vöknuðum fyrir allar aldir (á laugardags mælikvarða...) og undirbjuggum okkur fyrir göngu með Mountain Mama genginu....... Hópurinn hafði mælt sér mót á ákveðnum stað í Hveragerði og var ætlunin að ganga eitthvað um Reykjadalinn... Veðrið var allveg eins og best var á kosið og gangan hin besta skemmtun... enda valin maður í hverju rúmi...eins og þar stendur......Eftir velheppnaða göngu settumst við með góðan kaffibolla á kaffihúsi í Hvergerði og plönuðum næstu göngugarpana......Er ekki lífið alveg frábært.....

Þegar heim var komið hófumst við handa við að koma heimilinu í skikk..... þar er allt á tjá og tundri því hér eru iðnaðarmenn búnir að vera dunda sér við að setja upp eldhúsinnréttingu í kreppunni.....En okkur var svo sem ekki til setunnar boðið þar sem um kvöldið stóð heilmikið til..... Á Laugarlandi hafði hreppsefndin flautað til heilmikillar veislu.... tilefnið var að nú er lokið heilmiklu umhverfisátaki í hreppnum þar sem nær allir hreppsbúar hafa lagt hönd á plóginn..... Boðið var upp á dýrindis mat og frábær tónlistaratriði....... er skemmst frá því að segja að úr varð hin ágætasta skemmtun....

Nú sit ég í miðri hrúgunni, er búin að fórna höndum og sortna fyrir augum..... en það þýðir víst ekkert að sitja og stara út í  loftið nú er bara að bretta upp ermarnar og taka til hendinni ef þetta heimili á einhvertíma að verða íbúðarhæft aftur...